Mini
Pierwszy model Mini nazywał się Minor i został zaprojektowany w 1959 przez Sir Aleca Issigonisa. Wyprodukowała go British Motor Corporation (BMC).
Prace nad autem rozpoczęły się trzy lata wcześniej. Ideą było zaprojektowanie pojazdu ekonomicznego, o niewielkich rozmiarach, który pomieści 4 osoby z bagażami. Pierwotny model nazywał się ADO15. Wyposażony był w czterocylindrowy silnik chłodzony cieczą o pojemności 848 centymetrów sześciennych i mocy 34 koni mechanicznych. Napęd był przenoszony na przednią oś, a kabina pasażerska była całkiem pojemna. Drzwi nie były wyłożone tapicerką, a zamontowane szyby były przesuwane. Pojazd wyposażony był w dziesięciocalowe, specjalnie zaprojektowane przez firmę Dunlop koła.
Początkowo Mini nie wzbudzał większego zainteresowania. W roku 1960 samochód Mini zakupiła aktorka Sophia Loren, co spopularyzowało markę nie tylko w samej Wielkiej Brytanii ale i całej Europie. W późniejszych latach auto było produkowane, m.in., we Włoszech, Australii, Chile, Hiszpanii i Afryce Południowej. Produkowano wiele odmian Mini: tanie wersje osobowe, odmiany luksusowe (jak Hornet, Elf) czy wersje dla wojska (Mini - Moke).
W roku 1961 John Cooper (w latach 1959-1960 zdobył mistrzostwo świata konstruktorów Formuły F1) zaprojektował model sportowy Mini Cooper S 1. Potencjał tego modelu wykorzystany został do rajdów i wyścigów motoryzacyjnych. Kilka lat później załoga brytyjska jadąc Mini Cooperem S wygrała Rajd Monte Carlo. Rajd ten wygrywany był przez załogi Mini Coopera przez trzy kolejne lata z rzędu. Trzecie zwycięstwo z kolei zostało jednak zakwestionowane z powodu niewłaściwych żarówek w przednich halogenach, co do dziś pozostaje bardzo kontrowersyjną decyzją. W latach 60-tych, Mini wygrały łącznie około 25 rajdów.
Firma BMC przez długi czas nie podejmowała się unowocześniania Mini. W 1967 roku pokazano drugą odsłonę Mini oznaczoną symbolem MkII. Była ona produkowana tylko przez dwa lata, co czyni ją modelem unikalnym. W 1969 na rynek wszedł model MK III. Nazwa Mini pojawiła się dopiero w latach 70-tych, gdy produkcję auta przejął brytyjski Leyland. Model Mk III produkowany był do roku 1996, kiedy to wprowadzono model Mk IV.
W 1999 roku markę Mini uznano za jedną z dwóch najbardziej wpływowych pojazdów stulecia (wraz z Fordem T). Ponadto, Mini uzyskał tytuł jednego z najlepszych projektów inżynieryjnych w dziejach motoryzacji.
W roku 2000 Mini trafiło do bawarskiego koncernu BMW. Niemiecki potentat zmienił rozmiar Mini (powiększono go), ale z zachowaniem cech charakterystycznych marki. Od początku produkcji przez cztery dekady wyprodukowano prawie 5,5 mln egzemplarzy.
Popularne modele: Clubman, Cooper, One, Works.
Mini Cooper’y od samego początku wymagały indywidualnego podejścia do stosowanego w nich rozmiaru opon. Mini Cooper może być wyposażony w opony o rozmiarach od 15 do 18 cali. Przykładowe rozmiary:
- 175/65 R15,
- 175/60 R16,
- 195/55 R16,
- 205/45 R17,
- 205/40 R18,
- 235/35 R19.
Wielu producentów oponiarskich wyposaża Mini Coopery w opony pierwszego wyposażenia. Kilka przykładów: Mini Cooper S Works korzysta z opon Dunlop SP Sport 01* DSST. Zaś Mini Cooper S Convertible używa opon Dunlop SP Sport 200*E. W różnych modelach MINI możemy również spotkać opony marki Goodyear. Mowa o Goodyear UltraGrip Performance 2, Excellence oraz UltraGrip 7+. Spotykane są również opony Michelin, Continental i inne.